فیستولوتومی یعنی مسیر فیستول کاملا باز میشود وکورتاژ یعنی بافت التهابی داخلی فیستول تراشیده میشود.بنایران محل فیستول تبدیل به یک زخم تازه تبدیل میشود و آنرا بحال خود میگذارند تا به مرور بسته شود. بدن انسان این خصوصیت را دارد که لبه زخمهای باز به مرور به هم نزدیک میشود و در نهایت زخم بسته میشود. به این خصوصیت کنتراکچر گفته میشود.جالب است که در بدن انسان بیشترین کنتراکچر در ناحیه پرینه و اطراف مقعد وجود دارد.
اگر زخم فیستولوتومی دوخته شود، چون زخم در محلی است که مدفوع عبور میکند شانس عفونت و باز شدن آن بسیار زیاد است. همچنین احتمال عود فیستول هم زیاد خواهد بود. بنابراین جراحان, در طول سالیان دراز به این نتیجه رسیده اند که زخم محل فیستولوتومی باید باز گذاشته شود تا خودش بسته شود.
نکته مهم این است که فیستولوتومی برای تمام بیماران مقدور نیست وقتی درگیری اسفنکتر در فیستول زیاد باشد با فیستولوتومی ممکن است درجاتی از بی اختیاری ایجاد شود بنابراین فقط فیستولهای اینتراسفنتریک که حجم کمی از اسفنکتر داخلی را درگیر کرده میتوانند کاندید فیستولوتومی و کورتاژ باشند.
مشکل دیگری که ممکن است در فیستولوتومی پیش بیاید این است که لبه های زخم بازممکن است به هم بچسبند و زیر آن خالی بماند بنابراین ما به این بیماران توصیه میکنیم محل زخم را با انگشت تحریک کنند که لبه های زخم به هم نچسبند و زخم فرصت داشته باشد از زیر پر و بسته شود
به طور خلاصه روش فیستولوتومی و کورتاژ یک روش جراحی قابل توصیه است که بسته به صلاحدید جراح در بعضی بیماران میتواند قابل انجام باشد.
